Het werd vrij snel duidelijk dat de stapel van aandachtspunten torenhoog is. De to do list van Crooswijk is bij lange na niet afgevinkt.
De opkomst telde zo’n 30 bewoners plus de wijkraad. Een mooi aantal waarbij de bewoners precies 45 minuten de tijd hadden om te zeggen wat hen aan het hart gaat. Daarop reageerde de Seniorenraad meteen dat het wel erg jammer is dat er zo weinig tijd voor uit getrokken wordt en het op deze manier onmogelijk is om uitvoerig te praten over de huidige ontwikkelingen.
Hoewel Crooswijk als het grootste zorgenkindje van Rotterdam wordt gezien, was de sfeer opvallend gemoedelijk. Mede door de nogal strenge moderator kwam iedereen die iets wilde zeggen netjes aan het woord. De avond werd afgetrapt met de vraag wat de wethouders zelf eigenlijk van Crooswijk vinden? ‘Het heeft geen zin om steeds naar het verleden te kijken, er gaan ook heel veel dingen de goede kant op, dus ik kijk er met een positieve blik naar, aldus wethouder Simons’.
Wat op dit moment op de agenda staat zijn de locaties Tamboerstraat, Pijperstraat en het van Meekerenplein. Deze drie locaties gaan flink op de schop.
Naast de bouwontwikkelingen zijn er andere prioriteiten die ieder jaar geheel traditioneel terugkeren. De meeste bewoners voelen zich namelijk simpelweg niet veilig in hun eigen buurt. Teveel overlast van hangjongeren, dubbel geparkeerde auto’s aan de Crooswijkseweg en met stipt op nummer één: het zwerfvuil.
‘Ik ben een trotste Crooswijker, maar ik schaam me kapot dat ik hier woon, het ziet er gewoon niet uit. Fiets zelf maar even door de wijk dan zie je het met eigen ogen’, aldus een betrokken bewoner tegen wethouder Zeegers die zegt bijna wekelijks door Crooswijk te fietsen.
Een andere bewoner vindt dat de communicatie met de gemeente ingewikkeld is. ‘Als ik een probleem aankaart, dan weet ik gewoon niet hoe de oplossing zich gaat vormgeven, omdat ik de indruk krijg dat ik door de medewerkers van de gemeente van het kastje naar het muurtje wordt gestuurd zo van: ‘doe jij het maar, want ik ben niet van deze afdeling.’
Simons geeft toe: het is inderdaad een lokettenjungle en het mag helder aan de voorkant om het voor iedereen begrijpelijk te maken.
Tot slot was er een bewoonster aan het woord die eindeloos contact heeft opgezocht met Havensteder, vanwege overlast van jongeren die te pas en te onpas in het portiek staan.
Ik betaal duizend euro huur per maand, daar mag ik toch wel wat voor terug verwachten?
Het feit dat deze wethouders niet het eerste aanspreekpunt zijn voor dit probleem, geeft aan hoe wanhopig sommige bewoners zijn.
Het jaar is nog maar net begonnen en we hebben nog een lange weg te gaan. Soms is het gewoon een kwestie van doen. Meer handhaven, meer wijkagenten inzetten, vaker de containers leegmaken. Het is van levensbelang om je thuis te voelen in je eigen wijk.
Niet alleen in Crooswijk, maar in een heel Rotterdam.