Waarom heb je voor dit vak gekozen?
Ik woonde op de Paradijslaan in Crooswijk toen in 1989 mijn moeder plotseling overleed. Twee jaar later overleed mijn vader aan de ziekte ALS.
De uitvaarten van mijn ouders waren sober en ik werd er niet bij betrokken. Maar ik was pas 18 en leefde mijn leven. Totdat in 2013 mijn broertje op 35-jarige leeftijd overleed. Toen de uitvaartondernemer zonder empathie met een standaard vragenlijst kwam, ging mijn hele ‘ik’ in opstand. Met de familie hebben we besloten zelf zijn afscheid te regelen en dat was precies in lijn met wie hij was. En zo hoort het: een passend afscheid. Hoe verdrietig ook, hierdoor kon ik beter rouwen en merkte ik pas hoe belangrijk dit was. 
Dit gun ik iedereen, dus heb ik een carrière switch gemaakt en ben een opleiding tot uitvaartbegeleider gaan volgen. Het mooiste vak ooit. Ik zeg wel eens, na de dood van mijn ouders leefde ik door, maar na de dood van mijn broertje ben ik gaan leven.
Het gaat niet om groots of klein. Als het maar passend is.
En ik ben niet bijzonder. Ik ben zo bijzonder als mijn opdrachtgever is; Ik luister en zie, en dan wéét je…

Hoe belangrijk is het om van tevoren na te denken over de invulling van je eigen uitvaart?
Het kan prettig zijn als nabestaanden weten wat er gewenst is. Ik wist het bij mijn ouders en broertje niet. Ik merk in mijn werk dat voorgesprekken rust geeft. Zowel voor diegene die zal overlijden als de familie eromheen. Veel mensen hebben geen idee wat er allemaal mogelijk is en het is fijn om ze daarin te kunnen ondersteunen en handreikingen te bieden.

Zijn er verschillen met de wensen van toen en nu?
Ik denk dat mensen meer bewust zijn dat er meer mogelijk is. Ik hoop dat men zich niet laat beperken, omdat het nu eenmaal zo ‘hoort’. Maar als dat juist de wens is, dan is het ook prima. Zolang je de ruimte biedt om uit meerdere opties te kiezen, kunnen er mooie momenten ontstaan die een laatste herinnering laten leven.

Je bent vaak in Crooswijk aan het werk. Wat maakt het bijzonder om in deze wijk een uitvaart te begeleiden?
Ik ben een geboren en getogen Rotterdammer. Ik werk landelijk en ik kom op veel mooie plekken maar Rotterdam; dat is thuiskomen. St. Laurentius en de Algemene begraafplaats vind ik prachtig. Ieder in z’n soort. Het mooie bij St. Laurentius vind ik dat je een overledene na de afscheidsceremonie samen over de begraafplaats kunt begeleiden naar het crematiepaviljoen.

De meeste mensen hebben wel een uitvaartverzekering, maar komen vaak toch tot verrassingen te staan. Welk advies geef je ons mee bij het sluiten van een goede uitvaartverzekering?
Gelukkig zijn verzekeraars verplicht uit te keren ook al kies je voor een andere uitvaartbegeleider. Ik word regelmatig gevraagd om mee te kijken naar de polis en advies te geven. Als je een verzekering afsluit, lees de voorwaarden en de kleine lettertjes. Laat het je niet overkomen, dat je achteraf geen fijn gevoel hebt over het afscheid doordat er beperkingen zijn opgelegd die wellicht niet nodig waren. Blijf kritisch en zorg dat je een uitvaartbegeleider hebt die met je meekijkt. Het heet niet voor niets uitvaart-‘begeleiding’.

Je hebt ook een tijdje op de Paradijslaan gewoond. Hoe vind je de ontwikkelingen ten opzichte van toen?
Ik heb mooie herinneringen aan de tijd dat ik er woonde. Het volkse en gemoedelijke. Mijn zoon is er geboren en ik wandelde toen veel in de buurt. Doordat ik er niet meer woon heb ik nu minder beeld maar als ik er ben dan voelt het nog steeds goed en gemoedelijk. En wat ik al zei; thuiskomen. Ik blijf een Rotterdammer hè.

Meer informatie:
www.odens.nl
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
06 18454403